جردن همل نویسنده ، شاعر و مجری است. وی با همدست هیچ مکان دیگری برای ایستادن ، گلچینی از شعر نیوزیلند در مورد تغییرات آب و هوایی منتشر شده توسط انتشارات دانشگاه اوکلند. اولین مجموعه اشعار او "همه چیز اما شما همه چیز هستید" منتشر شد.
نظر: آیا می دانید که Wallace شان "Dark Devester" بدبختی است که در صورت فرصت دوست دارید با آن روبرو شوید؟ یا هنگامی که آلوین کوا ، شرکت کننده مسترچف ، غذای مرغ مست خود را به داوران ارائه داد ، این یک احساس اینترنت شد و باعث کمبود شراب شاوکس در سراسر استرالیا شد؟
در دهه 20 من ، من این ایده را که اینقدر ریشه در یک نمایش واقعیت رایگان دارد ، رد می کردم. به خصوص برای ایجاد عشق به تماشای ، بحث و گفتگو و عموماً غیرقابل تحمل درام های کالج پرستیژ ، به جای ایجاد شخصیت های واقعی ("آیا شما بچه ها این نمایش بد جدید را دیدید؟ نگران باشید ، احتمالاً هرگز از آن چیزی نشنیده اید").
بیشتر بخوانید: *Royals انگلیسی برای بازی در نقاط تلویزیونی به زودی با ستاره های مهمان *TVNZ در مقابل Warner Bros Discovery NZ: مقایسه خط 2023 خود را مقایسه کنید *افراد مشهور محلی ترجیحات تلویزیونی خود را فاش می کنند
با این حال ، خانواده من هرگز خنده من را در کمربند نقاله بی پایان تلویزیون واقعیت به اشتراک نگذاشتند. والدین من قبل از نتفلیکس ، دیزنی+ یا حتی میسکی متعلق به نسلی بودند. در زمان آنها ، شما به سمت بره کباب نشستید ، تماشای مادر ملت جودی بیلی را در مورد آنچه در اتحاد جماهیر شوروی اتفاق افتاده است به شما می گوید ، و به آنچه که ارباب اسرارآمیز TVNZ می خواست برای شما تغذیه کند ، نشستید. در مورد خواهران من ، شاید این طرز فکر مردسالاری منسوخ در ایجاد یک صنعت کامل باشد ، یا شاید این فقط یک تصادف باشد ، اما به نظر می رسد ژانر واقعیت در اواسط دهه با منافع آنها مطابقت دارد (طراحی داخلی ، احمق های تنهایی داغ ، داشتن بدن). افراد آگاه تر آگاه تر می شوند.)
اما هیچ یک از این مفاهیم چیزی جز جدا شدن به من نداد. ایده نشستن در یک آپارتمان نشتی در Dunedin و تماشای یک زن و شوهر جوان در بلوک انتخاب بین مس یا برنج Doorknobs به نظر می رسد بیش از حد. اگر چهار شب در هفته Masterchef یا Kitchen Hell's Kitchen را تماشا می کنید و کباب مخفی سارا یا استیک کنسرو شده مایکروویو Jono را غرق می کنید ، سطح خودسانویسیسم به سطح جدیدی می رسد. بنابراین من از کل ژانر اجتناب می کنم ، چه کسی اهمیت می دهد؟
اما طی چند سال گذشته ، همه چیز تغییر کرده است. من شروع به دوست داشتن نمایش های واقعیت می کنم. من در ابتدا آن را به انتقال خود از یک کودک 20 ساله مسموم و مسموم به یک کودک 30 ساله جدی و جدی با عشق جدید به روشهای منطقه ای آشپزی فرانسوی تبدیل کردم. با این حال ، در مورد تأمل ، فهمیدم که این چیزی بیشتر است.
نکته مثبت در مورد چند سال گذشته جهنمی استفاده گسترده از کار از راه دور بوده است. این بدان معناست که نه تنها پیراهن کمتر از پیراهن ، بلکه بیشتر اوقات خانواده در تیمارو است. چیز خاصی وجود دارد که به خود اجازه دهید به طور مرتب در روال خانواده خود قرار بگیرد و از چیزهای کوچکی که ممکن است فراموش کرده باشید یا ممکن است در یک سفر آخر هفته پرشور ندیده باشید ، قدردانی کنید. این چیزهای کوچک که من از آن قدردانی کرده ام؟ شما حدس زده اید نمایش های شبانه در تلویزیون خانوادگی. برای من ، این همان روال نوشیدن چای بعد از غذا است. یک منبع پایدار و قابل اعتماد از خوشبختی دست دوم.
آنچه که پذیرش منفعل من به سرعت به یک سرمایه گذاری تمام عیار تبدیل شد. آیا تا به حال دیده اید که یک مرد بالغ بر روی یک املت خرچنگ کاملاً پخته شده گریه می کند؟ امسال سه نفر را همزمان دیدم: پدرم ، من و هواداران MasterChef در مقابل مسابقه دهنده های مورد علاقه/آتش نشان 27 ساله دانیل از داروین. البته ، من می دانم که این نمایش ها به گونه ای طراحی شده اند که قلب من را لمس کرده و دکمه های همدلی را تحت فشار قرار می دهد ، اما در بعضی از مواقع فکر می کنم من فقط تسلیم شدم ، بگذارید این مرا تحت الشعاع قرار دهد و تصمیم گرفتم از تمام توانایی های من برای انتقاد استفاده کنم. فراموشش کن همه. در قوام فضیلت آرامش پیدا کنید. اکنون من یک خانه یک پل دیگر دارم ، هرچند که مصنوعی است. من می توانم از آن طرف تنگه کوک بی حوصله یا غمگین شوم ، به مدت یک ساعت روی یک رادیو رایگان قدیمی کلیک کنم و سپس در مورد آخرین تعقیب با والدینم گپ بزنم. هیچ کس نمی داند که دریاچه بایکال در صربستان عمیق ترین دریاچه جهان است ، یا به خواهرم می گوید چگونه انتظار ندارم کریس پارکر اینقدر پاره شود ، یا با بیل بسیار زیبا در ساحل اجرا شود.
با وجود تسکین تدریجی ، من یک احمق کامل نیستم. من هنوز نمی توانم خودم را برای مراقبت از تزئین یا بازگرداندن خانه خود بیاورم و هنوز هم سلیقه تلویزیون خود را برای یک شخص واقعی تجارت می کنم. اما هرچه پیرتر می شوم و خودم را بیشتر و بیشتر از خانه می گذرانم ، در این واقعیت که خانواده ام هنوز هم پس از گذراندن روز خود در تماشای نحوه ورود Masterchef در آخرین فصل خود یا در یک فصل دیگر ، در این نیمکت منزوی می شوند ، احساس راحتی می کنم. رقصیدن با ستاره ها در حال شروع است و امیدوارم هر کجا که هستم ، خواهم بود.