جردن همل نویسنده، شاعر و مجری است.او یکی از ویراستاران No Other Place to Stand است، گلچینی از شعر نیوزیلند درباره تغییرات آب و هوا که توسط انتشارات دانشگاه اوکلند منتشر شده است.اولین مجموعه شعر او "همه چیز جز تو همه چیز است" منتشر شد.
نظر: آیا می‌دانستید که شان «نابودگر تاریکی» والاس استالکری است که اگر فرصتی به شما داده شود، دوست دارید با او روبرو شوید؟یا وقتی آلوین کوا، شرکت کننده مسابقه مسترشف، غذای مرغ مست خود را به داوران ارائه کرد، این غذا تبدیل به یک هیجان اینترنتی شد و باعث کمبود شراب Shaoxing در سراسر استرالیا شد؟
در 20 سالگی، من این ایده را رد می‌کردم که ریشه در جزئیات یک نمایش واقعی واقعی داشته باشم.به خصوص برای ایجاد عشق به تماشای، بحث کردن، و به طور کلی درام های پرستیژ دانشگاهی غیرقابل تحمل، به جای ایجاد شخصیت های واقعی («آیا بچه ها این نمایش جدید بریکینگ بد را دیدید؟ نگران باشید، احتمالاً هرگز در مورد آن نشنیده اید»).
بیشتر بخوانید: *بریتیش رویال به زودی در برنامه های تلویزیونی با ستاره های مهمان بازی می کند *TVNZ در مقابل برادران وارنر Discovery NZ: ترکیب 2023 خود را مقایسه کنید *مشهورهای محلی ترجیحات تلویزیونی خود را آشکار می کنند
با این حال، خانواده من هرگز خنده من را در نوار نقاله بی پایان تلویزیون واقعیت به اشتراک نمی گذاشتند.پدر و مادر من به نسلی قبل از نتفلیکس، دیزنی+ یا حتی مای اسکای تعلق داشتند.در زمان آنها، شما نشستید تا بره را کباب کنید، مادر ملت را تماشا کردید که جودی بیلی در مورد آنچه در اتحاد جماهیر شوروی اتفاق افتاد به شما گفت و به آنچه که ارباب مرموز TVNZ می خواست به شما غذا بدهد، نشستید.در مورد خواهرانم، شاید این ذهنیت مردسالارانه منسوخ در پس ایجاد یک صنعت کامل باشد، یا شاید این فقط یک تصادف باشد، اما به نظر می رسد ژانر واقعیت اواسط دهه 00 دقیقاً با علایق آنها (طراحی داخلی، احمق های تنهای داغ، بدن) مطابقت دارد. مالکیت).افراد آگاه هوشیارتر می شوند.)
اما هیچ کدام از این مفاهیم چیزی جز جدایی برای من ایجاد نکرد.ایده نشستن در یک آپارتمان نشتی در Dunedin و تماشای یک زوج جوان در The Block که بین دستگیره‌های در مسی یا برنجی انتخاب می‌کنند، بیش از حد به نظر می‌رسد.اگر چهار شب در هفته MasterChef یا Hell's Kitchen را تماشا کنید و کباب مخفی سارا یا کنسرو استیک مایکروویو جونو را بخورید، سطح خود مازوخیسم به سطح جدیدی می رسد.بنابراین من از کل ژانر اجتناب می کنم، چه کسی اهمیت می دهد؟
اما در چند سال گذشته همه چیز تغییر کرده است.من شروع به دوست داشتن رئالیتی شوها کرده ام.من در ابتدا آن را به انتقال خودم از یک جوان 20 ساله مسموم به طعنه به یک 30 ساله خطرناک و جدی با عشق جدید به روش های آشپزی فرانسوی منطقه ای تبدیل کردم.با این حال، با تأمل، متوجه شدم که چیزی بیشتر است.
نکته مثبت در چند سال جهنمی گذشته، استفاده گسترده از کار از راه دور بوده است.این نه تنها به معنای اتو کردن کمتر پیراهن است، بلکه زمان بیشتری برای خانواده در تیمارو دارد.نکته خاصی در مورد این وجود دارد که به خودتان اجازه دهید به طور منظم در روال خانواده خود قرار بگیرید و از چیزهای کوچکی که ممکن است در یک سفر پر هیجان آخر هفته فراموش کرده باشید یا ندیده باشید قدردانی کنید.این چیزهای کوچکی که من به آنها قدردانی کرده ام؟تو حدس زدی.برنامه های شبانه در تلویزیون خانوادگی.برای من، این همان روال نوشیدن چای بعد از غذا است.منبع پایدار و قابل اعتماد شادی دست دوم.
چیزی که با پذیرش غیرفعال من شروع شد به سرعت به یک سرمایه گذاری تمام عیار تبدیل شد.آیا تا به حال دیده اید که یک مرد بالغ برای یک املت خرچنگ کاملا پخته گریه کند؟امسال سه نفر را همزمان دیدم: پدرم، من و مسابقه‌دهنده MasterChef Fans vs Favorites/آتش‌نشانی 27 ساله دانیل از داروین.البته می‌دانم که این برنامه‌ها برای لمس کردن ریسمان‌های قلب من و فشار دادن دکمه‌های همدلی طراحی شده‌اند، اما در مقطعی فکر می‌کنم منصرف شدم، اجازه دادم بر من غلبه کند و تصمیم گرفتم از تمام توانایی‌ام برای انتقاد استفاده کنم.فراموشش کن.همه.آرامش را در قوام با فضیلت بیابید.حالا یک خانه پل دیگری دارم، البته مصنوعی.من می توانم در آن طرف تنگه کوک خسته یا غمگین باشم، یک ساعت روی یک رادیو رایگان قدیمی کلیک کنم و سپس با والدینم درباره آخرین تعقیب و گریز گپ بزنم.هیچ‌کس نمی‌داند که دریاچه بایکال در صربستان عمیق‌ترین دریاچه جهان است، یا به خواهرم بگو که چطور انتظار نداشتم کریس پارکر اینقدر تکه تکه شود یا این‌قدر زیبا روی ساحل با بیل بدود.
با وجود کاهش تدریجی، من یک احمق کامل نیستم.من هنوز نمی توانم خودم را مجبور به تزئین یا تغییر دکوراسیون خانه ام کنم و هنوز هم سلیقه تلویزیونی ام را با یک شخص واقعی عوض می کنم.اما وقتی بزرگتر می‌شوم و متوجه می‌شوم که بیشتر و بیشتر وقتم را دور از خانه می‌گذرانم، از این واقعیت که خانواده‌ام بعد از اینکه روز خود را صرف تماشای نحوه ورود MasterChef به آخرین دوره خود یا ورود به دوره‌ی دیگر می‌کنند، همچنان روی کاناپه خلوت خواهند ماند، احساس راحتی می‌کنم. فصلDancing with the Stars در شرف شروع است و امیدوارم هر کجا که باشم، خواهم بود.