دانشمندان دولت ایالات متحده روز دوشنبه گفتند که پوشش یخ بسته در اقیانوس منجمد شمالی به دومین سطح پایین از زمان آغاز رصدهای ماهواره ای در سال 1979 کاهش یافته است.
تا این ماه، تنها یک بار در 42 سال گذشته، جمجمه یخ زده زمین کمتر از 4 میلیون کیلومتر مربع (1.5 میلیون مایل مربع) را پوشانده است.
ماه گذشته محققان در مجله Nature Climate Change گزارش دادند که قطب شمال می تواند اولین تابستان بدون یخ خود را در اوایل سال 2035 تجربه کند.
اما تمام آن ذوب شدن برف و یخ مستقیماً سطح دریاها را بالا نمی‌برد، درست مثل ذوب شدن تکه‌های یخ یک لیوان آب را نمی‌ریزد، که این سؤال ناخوشایند را ایجاد می‌کند: چه کسی اهمیت می‌دهد؟
مسلماً این خبر بدی برای خرس های قطبی است که طبق یک مطالعه اخیر در حال انقراض هستند.
بله، مطمئناً این به معنای دگرگونی عمیق اکوسیستم‌های دریایی منطقه، از فیتوپلانکتون به نهنگ است.
همانطور که مشخص است، دلایل متعددی برای نگرانی در مورد عوارض جانبی کاهش یخ های دریای قطب شمال وجود دارد.
دانشمندان می گویند شاید اساسی ترین ایده این باشد که کوچک شدن صفحات یخ نه تنها نشانه گرم شدن کره زمین است، بلکه یک نیروی محرکه در پشت آن است.
مارکو تدسکو، ژئوفیزیکدان از موسسه زمین دانشگاه کلمبیا، به خبرگزاری فرانسه گفت: «حذف یخ دریا، اقیانوس تاریک را در معرض دید قرار می‌دهد، که مکانیزم بازخورد قدرتمندی ایجاد می‌کند.
اما زمانی که سطح آینه با آب آبی تیره جایگزین شد، تقریباً همان درصد از انرژی حرارتی زمین جذب شد.
ما در اینجا در مورد مساحت تمبر صحبت نمی کنیم: تفاوت بین میانگین حداقل صفحه یخ از سال 1979 تا 1990 و کمترین نقطه ثبت شده امروز بیش از 3 میلیون کیلومتر مربع است - دو برابر فرانسه، آلمان و اسپانیا روی هم.
اقیانوس‌ها در حال حاضر 90 درصد گرمای اضافی تولید شده توسط گازهای گلخانه‌ای انسانی را جذب می‌کنند، اما این هزینه‌هایی از جمله تغییرات شیمیایی، امواج گرمای عظیم دریایی و صخره‌های مرجانی در حال مرگ دارد.
سیستم آب و هوایی پیچیده زمین شامل جریان های اقیانوسی به هم پیوسته ای است که توسط بادها، جزر و مد و به اصطلاح گردش ترموهالین هدایت می شود، که خود توسط تغییرات دما ("گرما") و غلظت نمک ("نمک") هدایت می شود.
حتی تغییرات کوچک در تسمه نقاله اقیانوس (که بین قطب ها حرکت می کند و هر سه اقیانوس را در بر می گیرد) می تواند اثرات مخربی بر آب و هوا داشته باشد.
به عنوان مثال، نزدیک به 13000 سال پیش، زمانی که زمین از عصر یخبندان به دوره بین یخبندان تبدیل شد که به گونه های ما اجازه رشد داد، دمای کره زمین ناگهان چند درجه سانتیگراد کاهش یافت.
شواهد زمین شناسی نشان می دهد که کاهش سرعت گردش ترموهالین ناشی از هجوم گسترده و سریع آب شیرین سرد از قطب شمال تا حدودی مقصر است.
خاویر فتوایس، محقق از دانشگاه لیژ در بلژیک، گفت: «آب تازه حاصل از ذوب شدن یخ‌های دریا و زمین در گرینلند، جریان خلیج‌فارس را که بخشی از تسمه نقاله‌ای است که در اقیانوس اطلس جریان دارد، مختل و ضعیف می‌کند.
به همین دلیل است که اروپای غربی در همان عرض جغرافیایی آب و هوای معتدل تری نسبت به آمریکای شمالی دارد.
صفحه یخی عظیم در خشکی گرینلند در سال گذشته بیش از 500 میلیارد تن آب تمیز از دست داد که همه آنها به دریا نشت کردند.
این میزان رکورد تا حدودی به دلیل افزایش دما است که در قطب شمال نسبت به بقیه سیاره با سرعت دو برابر افزایش می یابد.
فتویس به خبرگزاری فرانسه گفت: «چند مطالعه نشان داده است که افزایش ارتفاعات تابستانی قطب شمال تا حدی به دلیل حداقل وسعت یخ دریا است.
بر اساس مطالعه‌ای که در ماه جولای در مجله نیچر منتشر شد، مسیر کنونی تغییر آب و هوا و شروع تابستان بدون یخ، همانطور که توسط پانل بین‌دولتی سازمان ملل در مورد تغییرات آب و هوایی تعریف شده است، کمتر از 1 میلیون کیلومتر مربع است.تا پایان قرن، خرس ها واقعاً از گرسنگی خواهند مرد.
استفان آرمستراپ، نویسنده ارشد این مطالعه، دانشمند ارشد در بین‌المللی خرس‌های قطبی، به خبرگزاری فرانسه گفت: گرمایش جهانی ناشی از انسان به این معنی است که خرس‌های قطبی در تابستان کمتر و کمتر یخ دریا دارند.