اولین سوابق مربوط به تسمه نقاله به سال ۱۷۹۵ برمی‌گردد. اولین سیستم نقاله از تخت‌ها و تسمه‌های چوبی ساخته شده و دارای قرقره و میل‌لنگ است. انقلاب صنعتی و نیروی بخار، طراحی اولیه اولین سیستم نقاله را بهبود بخشید. تا سال ۱۸۰۴، نیروی دریایی بریتانیا بارگیری کشتی‌ها را با استفاده از سیستم‌های نقاله با نیروی بخار آغاز کرد.

در ۱۰۰ سال آینده، نقاله‌های ماشینی در صنایع مختلف ظاهر خواهند شد. در سال ۱۹۰۱، شرکت مهندسی سوئدی ساندویک تولید اولین تسمه نقاله فولادی را آغاز کرد. پس از ساخت تسمه‌ها با چرم، لاستیک یا برزنت، سیستم نقاله شروع به استفاده از ترکیبات مختلف پارچه یا مواد مصنوعی برای تسمه‌ها می‌کند.

سیستم‌های نوار نقاله دهه‌هاست که در حال توسعه هستند و دیگر فقط به صورت دستی یا با نیروی جاذبه کار نمی‌کنند. امروزه، سیستم‌های نوار نقاله مکانیکی به طور گسترده در صنایع غذایی برای بهبود کیفیت غذا، راندمان عملیاتی، بهره‌وری و ایمنی مورد استفاده قرار می‌گیرند. نوار نقاله‌های مکانیکی ممکن است افقی، عمودی یا کج باشند. آن‌ها شامل یک مکانیزم قدرت هستند که سرعت تجهیزات را کنترل می‌کند، یک کنترل‌کننده موتور، سازه‌ای که نوار نقاله را پشتیبانی می‌کند و وسایل جابجایی مواد مانند تسمه، لوله، پالت یا پیچ.

صنعت نوار نقاله، استانداردهای طراحی، مهندسی، کاربرد و ایمنی را ارائه می‌دهد و بیش از ۸۰ نوع نوار نقاله را تعریف کرده است. امروزه، نوار نقاله‌های صفحه تخت، نوار نقاله‌های زنجیری، نوار نقاله‌های پالتی، نوار نقاله‌های سقفی، نوار نقاله‌های فولادی ضد زنگ، نوار نقاله‌های ساعت به زنجیر، سیستم‌های نوار نقاله سفارشی و غیره وجود دارد. سیستم نوار نقاله را می‌توان با ظرفیت بار، سرعت نامی، توان عملیاتی، پیکربندی قاب و موقعیت درایو مشخص کرد.

در صنایع غذایی، رایج‌ترین نقاله‌های مورد استفاده در کارخانه‌های مواد غذایی امروزه شامل نقاله‌های تسمه‌ای، نقاله‌های ارتعاشی، نقاله‌های پیچی، نقاله‌های پیچی انعطاف‌پذیر، نقاله‌های الکترومکانیکی و سیستم‌های نقاله‌ی یدک‌کش کابلی و لوله‌ای هستند. سیستم‌های نقاله‌ی مدرن همچنین می‌توانند برای برآوردن نیازهای مشتری سفارشی و بهینه شوند. ملاحظات طراحی شامل نوع ماده‌ای است که باید جابجا شود و فاصله، ارتفاع و سرعتی که ماده برای جابجایی نیاز دارد. سایر عوامل مؤثر بر طراحی سیستم نقاله شامل فضای آزاد و پیکربندی است.